Zwerven
Klaar met je werk en thuis alles in orde, dan zwerf je lekker wat rond op je ouwe fiets, je haalt die oude tent van de vliering of je gaat naar je ouwe boot in de haven, of anders, je wagen, trein, veerboot, er op uit!

Na heerlijk een weekendje uitwaaien aan zee bij Callantsoog reden wij op maandagochtend weer naar huis. Al gauw rijden wij de Afsluitdijk op en is het tijd voor koffie. Je verwacht het niet begin november,  maar het is terrasjesweer.

Bij de lunchroom de dijk maar eens van beide kanten bekeken, eerst over de brug naar de Waddenzeekant, en daarna naar de IJsselmeerkant voor een bakje koffie. Japanners  en ook Italianen in campers bewonderden vanochtend ons beroemdste stuk infrastructuur. Maar ook Karel zat vlak bij het terras van de lunchroom.

Karel, was de Kokmeeuw, die op de basaltkeien aan het water zat. Meestal zijn ze nogal luidruchtig, maar deze was waarschijnlijk goed doorvoedt in zijn winterkleed en genoot in alle rust van het najaarszonnetje.

Zomers is de kokmeeuw dankzij de donkerbruine kop een goed te herkennen meeuw. ’s Winters kleurt de kop wit, op een kleine vlek achter het oog na. De kokmeeuw is de meest algemene meeuw van Nederland, die ook in grote aantallen in het binnenland voorkomt. De vogel broedt in kolonies in moerassen en meren in het binnenland, maar ook in duinen of kwelders langs de kust. De kolonies zijn erg luidruchtig en de meeuwen verdedigen het gebied gezamenlijk tegen vijanden. Ook andere vogels maken gebruik van deze waakzaamheid door zelf het nest in de buurt van, of soms zelfs in een kokmeeuwenkolonie te bouwen. In de winter verplaatst de Nederlandse populatie zich gedeeltelijk naar de kust en wordt dan aangevuld met vogels uit andere delen van Europa.

Maar Karel zat er maar alleen. Na de koffie reden wij richting Friesland voor een volgende tussenstop in Hindeloopen, daarna weer naar huis.