Zwerven
Je hoort mensen wel praten over vakanties gigantisch ver weg hartstikke duur. Men wil alles hebben, luxe goederen, prijzen winnen enzovoorts. Veel leuker is vaak niet alles te willen, improviseren en je zoveel mogelijk te redden met de spullen die je hebt. Over het algemeen is dat in Nederland best veel.
En…
ben je klaar met je werk en is thuis alles in orde, dan zwerf je lekker wat rond op je ouwe fiets, je haalt die oude stormtent van de vliering of je gaat naar je ouwe stalen boot in de haven.
Een aantal jaar geleden, wij hadden al een paar sluizen gehad in de Drentse Hoofdvaart en de avond er voor in Smilde overnacht, voeren wij op een zondag naar Assen.
Na al die sluisjes in de Drentse Hoofdvaart omhoog, ga je bij Sluis Peelo ineens een meter of 5 omlaag het Noord-Willemskanaal in. De doorsnee watersporter houdt bij het schutten de touwen vast en laat ze vieren of haalt ze aan indien nodig. Echter bij ons in de sluis lag een Rotterdammer met een duur groot jacht met de air van een beroepsschipper, die zei: ‘Ik heb een knoop die vanzelf gaat’ en hij had zijn tonnen zware jacht dus vast liggen.
Het waterspiegel in de sluis was begonnen aan zijn weg omlaag, en het Rotterdammer schip begon al te zweven. Ineens ‘PATS’, het hele schip knalt in een keer een meter omlaag. Een vloedgolf in de sluis.. onze motorboot knalde ook tegen de muur en een deukje in onze stalen stootrand. Meneer de schipper was daarna … stil…
Affijn, we hebben netjes gewacht tot ie uit de sluis was voor wij echt in lachen uitbarstten. Een kilometertje voorbij de sluis vonden wij een fijne aanlegplek, waar wij ’s avonds en ’s morgens nog lekker hadden gezwommen.
En wij ontdekten, dat in de wijk achter de steiger die dag circus was. ’s Avonds fijn naar Circus Solero!
De andere dag voeren wij weer verder in de richting van Groningen via Eelde.
