Zwerven
Klaar met je werk en is thuis alles in orde, dan zwerf je lekker wat rond op je ouwe fiets, je haalt die oude stormtent van de vliering of je gaat naar je ouwe stalen boot in de haven, of anders, je wagen, de trein, of de veerboot.
Deze maal hebben we die tent dan wel in de auto gegooid, want wij gaan even naar Duitsland.
Warstein Wildpark op Google Maps
Wij waren een paar dagen op de camping aan de Möhnesee in Delecke. Op een dag besloten wij ook maar eens bij het wildpark bij Warstein te gaan kijken. Dit is een mooi gelegen wildpark met daar binnen ook druipsteengrotten in de heuvels bij Warstein.
Het wild dat hier in grote weiden loopt, is wild dat ook in het wild in Sauerland voorkomt. Wij zagen o.a. wilde zwijnen, sikaherten, vossen, wasberen, de lynxen lieten zich niet zien in een mooi rotsachtig park.
Het sikahert (Cervus nippon) is een hoefdier uit de onderfamilie der echte herten (Cervinae). Het komt oorspronkelijk voor in Oost-Azië. De soort is ook in Europa en Nieuw-Zeeland ingevoerd. Het sikahert kan kruisen met het edelhert en vruchtbare nakomelingen voortbrengen.
De vacht is zomers kastanjekleurig roodbruin. Over de zomervacht lopen enkele rijen van wittige vlekken. ’s Winters is de vacht donkerder. Mannetjes hebben dan een donkergrijze tot zwarte vacht, vrouwtjes een meer lichtbruine of grijs. Het sikahert ruit tweemaal, in de lente en in de herfst. Hij heeft een wit staartstuk en een korte, witte staart. Het staartstuk wordt belijnd door een donkerbruine streep.
Het sikahert heeft een kop-romplengte van 110 tot 150 centimeter, een schouderhoogte van 70 tot 100 centimeter en een gewicht van 80 tot 120 kilogram.
Het gewei (van het mannetje) bestaat uit tot acht enden. Het gewei groeit (zowel in grootte als in aantal enden) naarmate het dier ouder wordt. Oudere herten hebben echter weer kleinere geweien. De grootte van het gewei is behalve van leeftijd ook afhankelijk van de kwaliteit van het voedsel. Het sikahert is te onderscheiden van het eveneens gevlekte damhert door de grootte (damherten worden meestal groter) en door het gewei. Het gewei van een sikahert bestaat uit “takken met vingers” (enden), terwijl het damhert een schoffelgewei heeft: er zitten tussen de enden “vliezen”.
